ქრონიკული დიფუზური გლომერულონეფრიტი
ქრონიკული დიფუზური გლომერულონეფრიტი თირკმლის ანთებითი დაზიანებაა, რომლის დროს პროცესი უპირატესად გორგლებშია და ატარებს ალერგიულ-აუტოიმუნურ ხასიათს.
მას ახასიათებს პროგრესირება და საბოლოოდ თირკმლების ფუნქციური უკმარისობის ჩამოყალიბება.
ქრონიკული დიფუზური გლომერულონეფრიტი მეტწილად მწვავე ნეფრიტიდან ქრონიკულში გადასვლის შედეგია.
იგი ხასიათდება სამი ძირითადი კლინიკური სიმპტომით:
- შეშუპების განვითარება – შეშუპება ზოგჯერ დიდია ანასარკამდეც;
- არტერიული ჰიპერტენზია;
შარდის მხრივ განვითარებული მოვლენები:
- ოლიგურია (თირკმლებში შარდის გამოყოფის შემცირება);
- ჰიპერსთენურია – ზოგჯერ შარდს “ხორცის ნახარშის” შესახედაობა აქვს;
- პროტეინურია (ცილის არსებობა შარდში);
- ჰემატურია (სისხლის არსებობა შარდში).
ქრონიკული დიფუზური გლომერულონეფრიტის დროს ამ სამეულის ყველა ნიშანი ერთად მხოლოდ გამწვავებისას ვითარდება და მათ ემატება :
- თავის ტკივილი;
- ქოშინი;
- უძლურება;
- სისუსტე;
- ტკივილი წელის არეში;
- შეშუპებული სახე;
- ცვილისებრი ფერმკრთალი და მშრალი კანი;
- სხეულის დაბალი ტემპერატურა (ჰიპოთერმია);
- ანემია, რომელიც თანდათანობით ვითარდება.
ქრონიკული დიფუზური გლომერულონეფრიტი კლინიკური ნიშნების უპირატესი გამოვლინების მიხედვით იყოფა რამოდენიმე სახეობად:
- ჰიპერტენზიული – ამ დროს წამყვანია არტერიული ჰიპერტენზია;
- ნეფროზული – ამ დროს ძირითადად ვითარდება შარდის მხრივი ცვლილებები;
- შერეული – ამ ფორმის დროს შესაძლოა სამივე კლინიკური ნიშნის ერთდროული გამოვლენა;
- ლატენტური – ფაქტიურად უსიმპტომოდ მიმდინარეობს.
- ქრონიკული დიფუზური გლომერულონეფრიტის ყველა ფორმა შესაძლოა გამწვავდეს, ამ დროს კლინიკა მწვავე შეტევას ჰგავს.
ქრონიკული დიფუზური გლომერულონეფრიტის დიაგნოზისთვის გამოიყენება:
- ანამნეზი;
- შარდის გამოკვლევა;
- ულტრაბგერითი გამოკვლევა.
ქრონიკული გლომერულონეფრიტის სამკურნალოდ სასწრაფოდ მიმართეთ ექიმს, რათა დროულად იმკურნალოთ და თავიდან აიცილოთ არასასურველი გართულებები.
